Glinda koesterde Valentijnsdag, de meest magische dag van het jaar. In Oz, dacht ze, was het tijd voor grote gebaren. Ze plande een sprankelende verrassing voor Fiyero, haar onstuimige prins. Fiyero lachte en zei dat Glinda’s liefde net zo stralend was als de Smaragdgroene Stad. Hij gaf haar een hartvormig bedeltje en noemde het een symbool van hun onbreekbare band. Glinda glimlachte, maar haar gedachten dwaalden af naar Elphaba. Slechtheid, zo vroeg ze zich af, betekende niet altijd wreedheid; het kon ook onbegrepen liefde betekenen. Terwijl Fiyero haar hand vasthield, besloot Glinda het geluk dat ze had te koesteren. In het Land van Oz had zelfs de liefde zo zijn complexiteiten.
